علیرغم باور عمومی مهمترین ویژگی سگ آپارتمانی و خانگی اندازه آن نیست.
رفتار و خلق و خو، میزان پارس کردن و سازگاری با آپارتمان یا محیط های کوچک از ویژگی هایی سگ اپارتمانی است.
البته که سایز و اندازه سگ مهم است، اما به تنهایی نمی‌تواند ملاک انتخاب باشد.
نر یا ماده بودن سگ بستگی به سلیقه شخصی شما دارد.
آموزش سگ اپارتمانی باید از تولگی تولد صورت بگیرد تا بتواند در محیط خانه در آرامش زندگی کنند.
با توجه به خصوصیات سگ مناسب آپارتمان می توانید نژاد محبوب خود را انتخاب کنید.
هنگام انتخاب فضای مناسب برای آپارتمان، باید سطح انرژی، صدا و حتی روابط دوستانه سگ را نیز در نظر بگیرید.
ویژگی های سگ آپارتمانی:
به‌طور کلی، سگ آپارتمانی باید ویژگی‌های زیر را داشته باشد
_ اندازۀ کوچک تا متوسط داشته باشد.
_آرام باشد.
_انرژی کم تا متوسط داشته باشد.
سگ آپارتمانی، سگی سازگار با محیط کوچک است.
با محیط های کوچک و پر رفت و آمد بیشترین سازگاری را دارد.
همکاران ما در ایران چاو چاو با سابقه دیرین در امر انواع نژاد سگ، از جمله فروش سگ پامرانین و فروش سگ چاو چاو گرد هم آمده اند تا مناسب ترین نژاد را با نازل ترین قیمت در اختیار شما دوستان خوب قرار دهند.
لطفا قبل از اقدام به خرید سگ و تصمیم گیری با مشاورین مجموعه ایران چاو چاو در ارتباط باشید.
پارس کردن سگ آپارتمانی
یک مسئله بسیار مهم درباره سگهای اپارتمانی ، پارس کردن آنهاست.
همه نژادهای سگ به محض احساس خطر، برای محافظت خود و صاحبشان، پارس می‌کنند.
این یک ویژگی ذاتی سگ پامرانین است و نمیتوان سگ را برای اینکار سرزنش کرد.
با آموزش صحیح و مداوم میتوان تا حدی این موضوع را کاهش داد.
اما تضمینی نیست که سگ شما همیشه ساکت و آرام باشد.
با شنیدن کوچکترین صدایی گوشهایش تیز میشود.
اگر احساس خطر کند اولین کاری که میکند پارس کردن است.
بعد از مدتی که با اخلاقیات سگتان آشنا شدید، میتوانید حدس بزنید چه مواقعی پارس میکند.
مثلا وقتی همسایه‌ای از پله‌های جلوی در اپارتمان شما عبور میکند.
یا وقتی واحد روبه رویی از آپارتمانش خارج میشود.
صداها سگ شما را حساس میکند.
تازه این درباره صداهایی است که شما هم می‌شنوید و ممکن است با دادن تشویقی او را از پارس کردن منع کنید.
اما گوشها و شامه سگ بسیار قویتر از انسانهاست.
او متوجه چیزهایی میشود که ما و شما نمی شویم.
در این طور مواقع صدای پارس او حتی شما را هم که صاحب سگ هستید از جا می‌پراند.
چه برسد به همسایه‌ای که علاقه خاصی به سگ شما ندارد و چه بسا از سگها متنفر هم باشد.
همسایه های شما، به هر دلیلی، ممکن است میانه خوبی با سگها نداشته باشند.
یا خاطره بدی از برخورد با سگها دارند، یا متاسفانه طبق باورهای غلط سگ را نجس می دانند.
یا از همزیستی با سگ احساس بدی به آنها دست می دهد.
و یا ممکن است حتی سگها را دوست داشته باشند.
اما صدای پارس سگ آزارشان بدهد. در هر صورت حق با همسایه هاست.
از آنجا که در کشور ما حقوقی برای حیوانات خانگی در نظر گرفته نشده، شما باید فکری برای خودتان و سگتان بکنید.
کسانی بوده اند که به خاطر علاقه شدید به سگشان، مجبور شده اند در طول یک سال بارها محل زندگی خود را عوض کنند.
یک مسئله مهم:
مسئله مهمی که ذکر آن لازم است، این است که سگ نباید احساس برتری نسبت به شما داشته باشد.
از ویژگی های ذاتی سگ این است که یا رئیس و رهبر و به اصطلاح آلفاست است و یا شما رئیس او هستید.
آلفا مسئول حفاظت از اعضای گله خودش است و وقتی سگ شما احساس آلفا بودن بکند، خودش را در برابر شما مسئول می‌داند.
در مقابل خطر کاری غیر از پارس کردن از دستش برنمی آید.
این موضوع او را آزار می دهد و باعث استرس او می شود.
از آنجایی که نمی تواند صحبت کند شما از وجود چنین مشکلی باخبر نمی شوید.
تا وقتی که نمودش را در بیماری هایی که برایش پیش می آید ببینید.
این استرس زمینه بروز بیماری هایی در سگ می شود که هم برای شما و هم برای او آزار دهنده است.
پس بهتر است قبل از هر چیز به او نشان بدهید اینجا چه کسی رئیس است.
در این صورت می توانید رفتارهای ناخواسته او، از جمله پارس کردنش را کنترل کنید و یک سگ اپارتمانی خوب داشته باشید.
چرا پامرانین گزینه مناسبی به عنوان سگ آپارتمانی است؟
با گردشی در گوگل با نژادهایی که برای زندگی در آپارتمان مناسب هستند، آشنا می‌شوید.
یکی از این نژادها پامرانین است. پامرانین جثه کوچکی دارد و مخصوصا برای نگهداری در خانه های کوچک و آپارتمانی پرورش داده می شود.
پامرانین تنبل نیست و انرژی زیادی دارد، ولی زیاد به صاحبش وابسته نیست.
او می‌تواند در طول روز خودش را سرگرم کند و برای شاغلانی که مجبورند سگ را در منزل تنها بگذارند، مناسب است.
پامرانین با محیط کوچک و بسته آپارتمان سازگار است و در صورتی که او را برای بازی و پیاده روی ببرید، مشکلی نخواهد داشت.
ریزش موی سگ پامرانین شما را در آپارتمان زیاد اذیت نخواهد کرد.
با شانه زدن و برس کشیدن تا حد زیادی می توانید این موضوع را کنترل کنید.
با آموزش این سگ آپارتمانی برای سازگار شدن با صدای رفت و آمد می توانید از حساسیتش کم کنید.
با دادن جایزه و تشویقی، با استفاده از کلماتی مانند “دوست” می توانید این موضوع را کاهش دهید.
